Koronavirüs salgını Türkiye ve dünya gündemini altüst etmeseydi 2020 başından bu yana konuşacağımız konuların başında Libya gelecekti. 

2 Ocak 2020’de, daha yeni yılın adını yazmadan Meclis’ten Libya tezkeresi geçiren iktidarın attığı adımların sonuçları daha vahim gelişmelere gebe.

Türkiye, geleneksel olarak özellikle Arap ülkelerinin içişlerine karışmıyordu. Karışması gerektiği durumlarda bile gerilimin bütün taraflarıyla görülebilen sayılı ülkelerden biri oluyordu. 

AKP ile birlikte bu politika tersyüz oldu. Şimdi nerede kriz varsa AKP, “ateşleyicisi benden” diyor.

Libya’dan gelen haberler, dış basında Libya’daki duruma ilişkin yorumlar, iktidarın verdiği mesajlarla örtüşmüyor.

Son olarak Milli Savunma Bakanı Hulisi Akar ve Genelkurmay Başkanı Orgeneral Yaşar Güler’in Libya ziyareti sırasında Türkiye’nin konuşlu olduğu Vatiyye Üssü’ne düzenlenen hava saldırısının sonuçları tartışılıyor. AKP’nin yaptığı resmi açıklamalardan can kaybımızın olmadığını sevinerek öğrendik. Ancak böyle bir saldırının olması bile içinde bulunduğumuz yalnızlığın bir göstergesi. Saldırının Mısır’dan kalkan hava kuvvetlerince gerçekleştirildiği belirtilirken, Birleşik Arap Emirlikleri’nin (BAE), “Arap dünyası olarak Türklere iyi bir ders verdik” şeklindeki demeci ayrıca manidar.

Kaderin cilvesine bakın, Arap dünyası ile en kötü ilişkilerimizin olduğu dönemdeyiz.

***

Suudi Arabistan, Mısır ve BAE Libya’da Türkiye’nin karşısında. Bu üçlü açık biçimde Türkiye’ye cephe almış durumda. Bir de ittifaklar yoluyla Türkiye’yi karşısına alanlar var. Bunların arasında İran dikkat çekici. Diplomasi koridorlarında konuşulan o ki İran’ın iki bin kişilik özel bir gücü Libya’da. Bu organizasyonu Rusya hayata geçirdi. Rusya, Türkiye’nin cephe aldığı Hafter’in yanında. Suriye’de ne kadar Esad’a yakınsa Libya’da da Hafter’le benzer ilişkilere sahip. Söz konusu iki bin kişilik gücün yükünü büyük ölçüde Rusya çekiyor.

Ulusal Uzlaşı Hükümeti (UUH) Temsilcisi Sarraj’ı destekleyen Türkiye de Libya’ya güçlü bir askeri kuvvetle girip yer ve rol kapmak üzere planlar yapmıştı. Ankara’daki hesap Bingazi’ye uymadı!

Gelinen noktada Türkiye “ABD ile işbirliği halinde imiş gibi görünmeyi” yalnızlıktan daha değerli buldu. Buna oynuyor.

Ancak aynı ABD’nin Suriye’de Türkiye’nin çıkarlarına ters adımlar attığı da bir gerçek.

ABD, Suriye’de başlıca çıkışı PKK uzantısı YPG’ye yaslanmakta ve YPG’yi güçlendirmekte buluyor!

Aynı ABD ile Libya’da beraberiz!

AKP, Libya’daki durumu anlatırken bu ülke ile ilişkilerimizin ileride çok iyi olacağını, yakın gelecekte ekonomik anlaşmalar da yapılacağını ifade ediyor.

AKP’den önce Libya diye bir ülke yoktu ya!..

AKP’den önce Edirne’den dışarı çalacak akıl yoktu ya!..

Ee doğal olarak bu tür şeyleri yeni yeni öğretmeye çalışıyorlar!

Kara mizah bir yana Türkiye’nin Libya ile ilişkileri iç savaşın başladığı 2011 öncesinde pek çok bakımdan iyiydi. 

1974 Kıbrıs Barış Harekâtı sırasında verdiği destek bugün de akıllardadır. Libya, ABD’nin Türkiye’ye uyguladığı ambargoyu hiçe sayıp temel gereksinimlerimizi gücü yettiğince sağlamıştı. Libya halkının genel olarak Türkiye’ye sevgisi vardı.

Bugün ise sokaklarında Türkiye aleyhtarı gösterilerin yapıldığı bir Libya var.

***

Konuya biraz daha geniş pencereden bakalım...

Libya’da Sarraj güçlerinin son dönemde düzenledikleri operasyonun adı şu:

Öfke Volkanı!

İki sözcüğün içinde neler gizli!

Hem öfke hem volkan...

Püskürt püskürt bitmez!

İnanç temeli aynı olan, Libya’daki aşiret yapısı içinde birbirinden beslenen kültürlere mensup grupların birbirlerine olan kini volkan olmuş patlıyor!

Ölen Müslüman öldüren Müslüman!

Türkiye’deki iktidar da taraflardan birini dost ötekini düşman edinmiş, elde körük yürüyor!

Nereye yürüyor?

Birbirlerinin üstüne yürüyen Libyalıların üstüne.

Dünyada eceliyle değil de saldırı sonucu ölen her on kişiden dokuzu Müslüman...

Her on Müslümandan dokuzunu öldüren de bir başka Müslüman!

AKP de bu öldürümlerin hemen hepsinde taraf!

Başka yorum yok!